De theaterervaringen die ik creëer zijn niet te vinden in de theaterzaal. Ik werk op locatie en benader mijn toeschouwers meestal individueel, door ze aan te spreken via video en of een koptelefoon. Theater is voor mij een manier om mechanismen in de samenleving bloot te leggen. Ik gebruik daar nieuwe technieken en onconventionele presentatievormen zoals audio- en videotours voor, omdat ik mijn toeschouwers wil uitdagen om te handelen, en op hun handelen te reageren. Zo laat ik ze via de theater/ervaring kijken naar hun eigen gedrag in de realiteit.
Er worden systemen gecreëerd die onontkoombaar zijn. Hoe kan je je eigenheid behouden zonder dat je buiten de maatschappij komt te staan? Ons idee van de wereld en van hoe we ons leven zo optimaal mogelijk kunnen en willen inrichten, wordt in grote mate bepaald door de beelden die we gedurende de hele dag, ons hele leven, door de media voorgeschoteld krijgen. Geregisseerde beelden, die steeds meer invloed krijgen op hoe we ons leven vormgeven.

Ik ben altijd aan het onderzoeken hoe ver ik mijn publiek kan meenemen, deelgenoot en onderdeel kan maken van de voorstelling. Hoe ver ga je mee in een ervaringsvoorstelling en waar begint en eindigt jouw persoonlijke verantwoordelijkheid? Hoeveel vrijheid kan ik het publiek geven? Hoe zet je de techniek in voor een optimale ervaring om het publiek mee te nemen in een wereld? Centraal staat de vraag hoe je er als theatermaker voor kan zorgen dat de toeschouwer het gevoel houdt vrij te zijn in het maken van keuzes, maar achteraf toch verbaasd is over wat hij of zij gedaan heeft.